Секој човек во својата глава има два заробени волка, сиромаштијата ја има моќта од него да го извади едниот, додека работата не стигне до обата. А тогаш и добриот волк не е повеќе добар. Напротив, тоа е мигот кога со своето искуство се уверуваш дека целата таа ригидна поделба не е ништо поинакво од самата поделба меѓу луѓето.
Наративот во романот Анатомија на бумбарот е поврзан со една примамлива, куриозитетна, откачена, убаво и сочно раскажана приказна раслоена во делови кои во себе носат и гнев и пркос, од една, и хумор и гротеска од друга страна, и сериозност од една, и игра од друга страна, и индивидуалност и загриженост за општочовечкото, а во спрега со судбината на својата земја, и пред сѐ, разочарување кое и во најбуквална смисла експлодира во револт кој со себе ги носи политичарите и општествените моќници како „потрошен материјал“ со секогаш предвреме истечен рок на употреба…
Борбата е клучот, а потажна од смртта е само изгубената борба. Тоа е од едната до другата точка дејствувањето на мислата на бунтовниот човек; низ историјата не се ретки случаите кога најголемите идеалисти го земаат оружјето и се пресметуваат со тие структури и олицетворенија на обезвреднувањето кои само низ призмата на нивниот мисловен идеалистички систем
